As Long As My Heart Beats

“QUITE A RECORD, Miss Alvarez. Imagine, two violations all in your two days here.”

Napalunok si Katerina. Nagyeyelo ang mga mata ni Brett habang nakatitig sa kanya. She felt a sudden chill running down her spine by the intensity of his voice.

“Oh, bakit para kang namumutla dyan? Hindi ka ba proud sa sarili mo? Kasi ako, proud sa ’yo. Ikaw pa lang ang nakakagawa no’n dito.”

Nagpapakatatag na tumayo siya. Sa dami ng taong nakilala niya na ay hindi niya maunawaan kung bakit tanging kay Brett lang siya nakaramdam ng matinding kaba. “Pero ang alam ko lang namang violation ko ay-“

“And now you are questioning me?” Kumunot ang noo ng Boss niya. “That’s your third violation. Una ay ang pagsuway mo sa utos ko kagabi. Pangalawa ay ang kawalan mo ng paggalang sa ‘kin.”

Napayuko siya. “I’m sorry.”

Marahas na napabuga si Brett ng hangin. “Tigilan mo na ito, Katerina. Akala mo ba hindi ko alam kung anong ginagawa mo? Hell, you want me to return to that nineteen-year-old foolish boy!” Nagtaas na ito ng boss. “I hate that boy! I regretted being that boy and I will never come back. So stop trying to change me!”

Namasa ang kanyang mga mata. Pakiramdam niya ay may tumusok na maliliit na karayom sa kanyang puso. “Hindi naman kita pinipilit baguhin, Brett. Gusto lang naman kitang tulungan. I just wanted to return the favor. Pero kung gusto mo talagang magpaka-Shrek habang buhay, sige lang.” Gumaralgal ang kanyang boses. “Pero ‘wag mo naman sanang pagsisihang naging ikaw ang teenager na lalaking nakilala ko thirteen years ago. Dahil kapag ginawa mo ‘yon… para mo na ring pinagsisihang nakilala at tinulungan mo ako.”

Mapait na napangiti siya nang hindi ito makapagsalita. “So, totoo nga… pinagsisisihan mong tinulungan mo ako?”

Nang manatili pa ring walang imik si Brett ay mabilis na nag-excuse na siya rito. Nagmamadali na siyang lumabas ng kusina.

“Kate, okay ka lang ba?” Nag-aalalang tanong ni Margie nang madaanan niya sa counter. “You look-“

“I’m fine.” Sinikap niyang ngumiti sa kabila ng pagsisikip ng kanyang dibdib. “I just had this minor encounter with the monster on the loose.”

ILANG SEGUNDONG natulos sa kinatatayuan si Brett bago sa wakas ay kumilos ang kanyang mga paa. Bago niya pa mamalayan ay nasa parking lot na siya pasunod kay Katerina. Nadatnan niya ang dalagang nakasakay sa kotse nito habang nakayukyok ang ulo sa manibela. Bukas ang bintana ng sasakyan kaya hindi na mahirap para sa kanyang hulaang umiiyak ito base na rin sa pag-alog ng mga balikat nito.

Naikuyom ni Brett ang mga kamay. Akmang papasok na lang siya uli sa restaurant nang tuksong nanumbalik sa isip niya ang nasaksihang anyo ng dalaga sa kusina. Pain was visible all over her deep blue eyes. He breathed heavily. Damn it, Katerina. What on earth are you doing to me?

Bago niya pa mamalayan ay nakalapit na siya sa dalaga at malakas na tinapik ang pinto ng kotse nito. “Get out of the car, Katerina. Let’s talk.” Nang hindi ito kumilos ay mas malakas na tinapik niya ang pinto. “Now.”

tears rolling down her cheeks. He should not be affected. And he was not supposed to be affected but hell, he was. Then and now, Katerina still has that same impact

ang mukha nito sa ibang direksiyon. Nakita niya pa ang maagap na pagpunas nito ng mga luha

na sinabi nito. “Kaya siguro naman, wala akong panibagong violation na nagawa dahil lang

Tinawag mo akong Brett na lang kanina at umalis ka na kaagad nang hindi pa ako

pisngi ni Katerina. Sa kabila nang bahagya ring pamumula ng mga mata at ilong nito ay hindi pa rin matatawaran ang ganda nito. And he

Kung ang passion mo talaga ay manakot ng tao, bakit hindi ka na lang

“That’s violation number five.”

napu-frustrate na napaluha itong muli. “Pagkatapos mong ipamukha sa ’kin na pinagsisisihan mong tinulungan mo ako noon? Na iniligtas mo ang buhay ko? For so many years, your words kept ringing in my ears. They gave me hope. They prevented

the past years, Brett never cared for other people again. And it was easier. Ilang beses na ba siyang nakakita ng babaeng umiiyak? Mula sa incompetent na mga empleyadong sinibak niya sa trabaho hanggang sa mga babaeng nagdaan sa kanyang buhay? Hindi niya na mabilang. Ilang beses niya na rin bang nahuli ang mga tauhan niyang binibinyagan siya gamit

was different in ways he never wanted to

likod nito para patahanin ito. Narinig niya pa ang malakas na pagsinghap nito bago niya narinig ang muling pag-iyak saka

si Katerina. “I’m sorry.” He softly said. “I may have regretted almost everything in my life, Katerina. But I never regretted

ni Martin sa inaanak niyang si Andrei. Isang taon pa lang ang bunso at nawawala niyang anak na si Eirene ay ipinagkasundo niya na iyon sa kanyang inaanak. Kung hindi nga lang marahil sa mga

ang kurtina. Bumungad sa kanya ang ekta-ektaryang lupain na hindi na maabot ng kanyang mga mata ang hangganan. He smiled bitterly. He may have every thing but he still remained the poorest man

niya man ay tumulo pa rin ang kanyang mga luha

sa paghahanda ng isang munting salo-salo. Noong panahong iyon ay kapapanalo niya pa lang bilang mayor ng kanilang bayan kaya gusto ng mga itong pagsabayin na ang private celebration sa pagitan lang nilang

Martin pagkarating nila ng anak sa kanilang bahay. Wala ang mga gwardya na kadalasan ay ipinagbubukas siya ng gate. Pagpasok niya ay basag ang lahat ng mga gamit. Sumalubong sa kanya ang dalawa nilang kasambahay na duguang nakahandusay

siya sa ikalawang palapag. Naabutan niyang nakabulagta ang personal guard niyang si Ram sa hagdan. Pero tulad ng mga kasambahay ay wala na rin itong buhay. Hawak pa rin nito ang baril nito. Ito ang nagpumilit sa kanyang sumamang ipasyal si Eirene pero ipinagpilitan

sa huling sandali ay naging matapat si Ram sa kanyang pamilya. Dalawa pang mga gwardya ang nakita niyang nakahandusay malapit sa master’s bedroom. Kinakabahang pumasok siya roon. Halos tumigil sa pagtibok ang kanyang puso nang makita ang kanyang pamilya, magkakasama ang mga ito sa malaking kama, lahat

gulang habang walo naman ang huli. Nag-umpisa nang mag-init ang kanyang mga mata nang malamang patay na rin ang mga ito. Nanggigipuspos na napapikit siya nang mariin. Malinaw na pinasok ang mga ito habang

na.

God!” basag ang boses na sinabi ni Martin pagkatapos ay isinampay ang braso ng asawa sa kanyang balikat habang pasan naman sa kabila si Eirene. “Come on, Thea.

ang b-bunso natin.” Hirap man ay pilit pa rin nitong pagsasalita. “H-hindi ko na k-kaya.” Bumitaw ito sa kanya pagkatapos ay sinikap na abutin ang pisngi nang himalang natutulog pa ring

luha nito. “Umalis na k-kayo. Siguradong