Once Upon A Time

Chapter 22

DAHAN-DAHANG dumilat si Selena. Sandali pa siyang napapikit nang masilaw siya sa liwanag na sumalubong sa kanyang mga mata. Nang unti-unti nang makapag-adjust, muli siyang dumilat. Iginala niya ang tingin sa kinaroroonan. Base sa mga nakitang gamit at kulay ng kwarto ay nasisiguro niyang nasa loob siya ng ospital.

Mayamaya, kumabog ang dibdib ni Selena nang makita ang nakatalikod na bulto ng mga magulang. Mabilis siyang pumikit. Ginawa niya ang lahat para itago ang emosyon at para hindi makahalata ang mga ito na nagkamalay na siya pero hindi niya nagawang itago ang pagluha.

Para bang sasabog ang dibdib ni Selena pero sinikap niyang manahimik dala ng sobra-sobrang takot at galit sa puso niya. Takot sa ama at galit sa ginawa nito sa kanya. Pagkaraan ng ilang sandali, may naramdaman siyang mga daliring marahang pumunas sa kanyang mga luha kasabay niyon ay may mga kamay na humawak sa kanyang palad. Sa palagay niya ay may ilang oras din siyang nagkunwaring tulog. Nang masigurong tahimik na ang buong paligid ay saka siya muling nagmulat.

Nabungaran ni Selena ang ama na tulog at nakayukyok sa kama niya habang hawak ang kanyang kamay. Sa kabila naman niya ay naroroon ang nakatulog na ring ina na may hawak pang rosary. Wala si Dean. Mapaklang napangiti siya kasabay ng pagtulo ng kanyang mga luha. Kung sabagay, ano pa ba ang aasahan niya kung desidido na itong makipaghiwalay sa kanya? Hindi nga ba at pirmado na nito ang annulment papers nila?

Alam niyang sobrang nasaktan niya ang asawa. Siguro nga ay napagod na ito. At may dahilan ito para mapagod lalo pa at napakarami nitong hirap na pinagdaanan nang dahil sa kanya at sa kanyang ama. Nagsikip ang dibdib niya sa naisip.

Dahan-dahang kumawala si Selena mula sa pagkakahawak ng mga magulang. Buong ingat na bumangon siya. Nakita niya ang isang bag sa gilid ng kwarto. Nang buklatin niya iyon ay naroon ang mga bihisan niya. Mabilis na nagpalit siya ng damit. Nakita niya rin ang wallet ng ama sa bedside table. Tulirong kinuha niya iyon at wala sa sariling tumakas ng kwarto.

Nang makalabas ng ospital ay agad na pinara ni Selena ang nakitang taxi. Takot na takot siyang muling mahuli ng ama. Takot na takot siya na muli nitong ikulong sa kanyang kwarto. Gusto niyang lumayo pero wala siyang eksaktong lugar na alam puntahan. Hindi sapat ang mga nakita niyang pagbabago ng ama para mapanatag ang loob niya dahil ilang ulit na itong naging malupit sa kanya. Ano ang assurance na hindi na iyon mauulit pa?

Mariing nakagat ni Selena ang ibabang labi. Gusto niyang puntahan ang kanyang mag-ama pero nawawalan siya ng lakas ng loob na gawin iyon lalo na sa tuwing maiisip niya na kasalanan niya ang pagkamatay ni Shera. Isinugal niya pati ang buhay ng kanyang anak nang gabing iyon. God… her Shera was gone. Impit siyang napahikbi.

“Ma’am, saan po tayo pupunta?”

Nanatili siyang nakayuko at sa garalgal na boses ay binanggit ang address ng lupain nila ni Dean sa Tagaytay kung saan nagsimula at nagwakas ang lahat sa kanya.

“Pero ma’am-“

Kinuha ni Selena ang wallet ng ama at naglabas ng ilang lilibuhin. Inabot niya iyon sa driver gaya nang unang ginawa niya noong desperado rin siyang makatakas noon bitbit ang anak. Natahimik ang driver at agad na tinanggap ang pera.

Dean ang taxi ay pinahinto niya na iyon. Pinahinto niya iyon sa mismong lugar kung saan nabago nang husto ang buhay niya. Hindi pa

anak ko.” Napatingala siya sa kalangitan. “Anak! Hindi ko sinasadya. You know that I would never hurt you. Ilang libong

niya dahil nanumbalik din ang lahat ng sakit sa

pagluluksa ni Selena. Nagpakawala iyon ng malakas na ulan at sumabay sa paghagulgol niya. Napatungo siya. Tuluyan na siyang naupo sa basang kalsada. Isinubsob niya ang ulo sa kanyang mga tuhod. Wala na siyang pakialam anuman

sukuan ngayon. Mayroon

si Dean. Pero anong garantiya na magiging maayos ang lahat nang dahil doon kung sa nakalipas na mga araw ay alam niyang nagkainitan ang kanyang ama at ang

Nanginginig na sa lamig na bulong

yumakap sa kanya. Sumalubong sa kanya ang mukha ni Dean. “Bakit ka nandito?”

samantalang nawala lang ako saglit para magmakaawa sa Diyos na ibalik ka sa amin. Pagbalik ko sa kwarto mo, wala ka na.”

“Nag-usap kami ni Adam kaninang umaga. Sinabi niyang nakipaghiwalay ka na raw sa kanya. It was hard but we managed to clear things out.” Bumuntong-hininga si Dean. “At umaasa ako na sana ay maayos na rin natin ‘yong sa

niyon ay nagpumilit siyang bumaba mula sa pagkakapasan ng asawa. Nakita niya ang pagdaan ng kirot sa mga mata nito pero naglihis na lang siya ng mga mata. Tumutok ang

man ni Selena, muling nag-unahan sa pagpatak ang mga luha niya. Wala na yatang katapusan pa ang magiging pagpatak ng mga iyon. Dahan-dahang humakbang siya palapit sa gate ng bahay at hinaplos iyon. Nasunod ang gusto niya. Ang kulay ng gate… ay kakulay rin mismo ng mga mata ng kanyang

nauwi sa bangungot ang isang

itong nakatitig rin sa kanya na puno ng pangungulila ang mga mata. Bumuka ang bibig niya para magsalita nang masilaw siya sa liwanag na nagmumula sa

Naaalarmang napasigaw siya. Para siyang mawawala sa sarili nang manumbalik sa isipan niya

Selena kasabay ng kanyang paghagulgol. “Tama na, parang awa nyo na. Hindi ko na kaya.” Napailing

“ANAK!”

halip na bulyaw, masasakit na mga salita, o sampal ay lumuhod rin ang kanyang ama sa harap niya. Marahang ikinulong nito ang mukha niya sa mga palad nito kasabay ng

ko na dapat lumayo na ako sa ‘yo. At lalayo ako, anak, maniwala ka. Pero ayokong gawin iyon nang hindi man lang nakakahingi ng tawad sa ‘yo. I only wanted you to have the best of everything. Mali ang paraang ginamit ko, alam ko na

nang bumalik ka, pinagpilitan ko kung ano iyong inaakala kong tama.” Gumaralgal ang boses ng ama. “Dahil

This is exclusive content from Dramanovels.com. Please visit Dramanovels.com to support the author and the translation team!

Comments ()

0/255