Respectfully Yours

Anikka

"Lukas can we go somewhere? Just you and me" Tapos tumitig siya sa akin ng parang mangagain ng tao. Sa mga titig na iyon nakaramdam ako ng kilabot, parang mas nangingibabaw sa akin ngayon na bawiin ko ang sinabi ko, kung hindi ay may mangyayaring di maganda sa akin.

"Oops! Just joking!"

Ewan ko na kung bakit ko nasabi sa kanya yun. Masyado akong nabadtrip kay mama, paano kasi wala siyang ginawa kundi talakan ako dahil sa pagsukat ko ng wedding gown at gusto ko lang naman na magpalubag loob. Wala lang kasi akong choice kaya sa kanya ako nagpasama, dahil wala si Lolo or si Papa. Besides maayos naman siyang kasama, kaso nang-iiwan nga lang.

Nagulat na lang ako ng may humapit sa akin, it was the one and only ang hinayupak na Lukas na iyon.

Tinitigan niya ako sa mata, yung malalalim niyang titig, na kayang makalusaw. Hindi ko siya matignan ng maayos pero parang nahihipnotismo ako sa kanyang brown na mata na titigan iyon pa iyon lalo. Ngayon ko napagtanto na mas gumaganda ang kanyang mga mata kapag tinititigan ito lalo.

hanggang sa maramdam ko ang hininga niya. Is he going to kiss me? Oh my! No! Kailangan ko siyang pigilan, but I can't even push him, nanlalambot ang mga braso ko sa kanya. I wan't to run but my foot can't even move. Why? Bakit napakatindi ng epekto niya sa

huskily on my neck, nakikiliti ako sa pagsabi niyang

sa akin,halos one inch na lang ang pagitan namin. Hahalikan niya talaga ako. Wala na lang ako magawa kundi

he making me like that,

na nga lang siyang tumawa tawa

sa honda jazz ko. Ako na lang ang mag-isa na aalis, mas maganda kung ako na lang mag-isa,

lolo dun na resthouse para sa akin. Kami lang dalawa ang nakakaalam nun, para kapag may times na malungkot ako dahil sa pag-aaway namin ni mama, may

resthouse ko kaso may humarang sa akin na van.

akong kawala. Agad kong nilock ang pinto, pero parang wala lang din dahil binasag nila ang salamin

Sa dami kasi nila at di hamak na mas malakas sila sa akin. Wala akong magawa kaya matagumpay nila akong nahila at naipasok sa van. Wala akong magawa kundi umiyak, mag-isa lang ako at walang magawa.Gusto kong sumigaw ng