“HOW WAS your assignment doing so far, Clarice? Bihira na kaming makarinig ng balita mula sa `yo. Lately, mas madalas ko pang makausap si Radha kaysa sa `yo. Dapat na ba kaming mag-alala?”
Napahugot ng malalim na hininga si Clarice. Kung hindi lang siya pagdududahan ng mga kaibigan, siguro ay hindi niya sinagot ang tawag na iyon ni Yalena. Ilang linggo niya nang iniiwasan na makausap ang kambal. Wala rin siyang idea kung ano ang tamang sasabihin sa mga ito. Hindi niya na maunawaan ang sarili.
Tuwing nakikita ni Clarice ang pagmamahal sa mga mata ni Alano, nagkakaroon ng pagdududa sa puso niya tungkol sa plano. Alam niyang hindi niya iyon dapat na maramdaman pero kahit anong pagpipigil ay naaapektuhan pa rin siya sa ipinapakitang kabutihan ng binata.
“There is nothing to worry about. Every thing is under control, Yana.” Sinadya ni Clarice na tawagin sa palayaw nito ang kaibigan para ipanatag ang loob nito. Kinder pa lang siya ay magkakaklase at magkakaibigan na sila ng kambal. Kahit pa nagdududa na siya sa sarili ay ayaw niyang magkaroon din ng puwang ang pagdududa sa puso ng mga kaibigan para sa kanya. Mahal niya ang mga ito, ang dalawa na lang ang natitira sa kanya. They were like a family to her. Alam niya rin ang matinding paghihirap na pinagdaanan ng mga ito nang sabay na mawala ang mga magulang.
“Busy lang talaga ako nitong mga nakaraang araw kaya hindi na ako nakakatawag sa inyo. Pasensiya na. It won’t happen again.”
“I understand. Wala ka pa bang nakukuhang impormasyon tungkol kay Benedict?”
“Wala pa.” Bumakas ang frustration sa boses ni Clarice. “We were right, though. His sons are hiding him. Hindi ko pa alam kung saan siya itinatago. Iyon siguro ang dahilan kung bakit kahit ilang private investigator na ang inupahan natin noon ay hindi pa rin siya matagpuan. I don’t know what in the world happened but I promise I won’t stop until I find out, Yana.” Paniniguro niya sa kaibigan bago nagpaalam.
Bumuntong-hininga si Clarice bago napatitig sa mansion ng mga McClennan mula sa bintana ng kanyang sasakyan. Sa liwanag na dulot ng sikat ng araw ay para bang tore ang kulay-kremang bahay na iyon na kay hirap tibagin katulad mismo ng mga naninirahan doon, ang tatlong kawal ni Benedict, ang mga anak nito.
Minsan ay pinagtatakhan niya kung kakayanin ba talaga nila ng mga kaibigan na malagpasan ang mga anak ni Benedict. Alano may be in love with her right now but that did not mean that he was easier to deal with.
Bumuntong-hininga uli si Clarice bago bumaba na ng kanyang kotse. Lumapit siya sa gate at nag-doorbell. Alas-sais pa lang ng umaga ay ginising na siya ni Alano sa pamamagitan ng pagtawag nito. Inanyayahan siya ng binata na magpunta sa mansion ng mga ito. Hindi nito sinabi kung bakit. So here she was.
ng gate para sa kanya. Nakangiti itong
got so busy in the kitchen.” Hinapit nito ang kanyang baywang mayamaya
ipinulupot ni Clarice ang mga braso sa batok ni Alano at pinalalim pa ang halik. She could kiss him all day and she wouldn’t mind. She loved kissing him and she loved the way he kissed her back as if she was the most beautiful woman he had ever seen. And it was hard. Because she was not
Napuno ng init ang puso niya. Focus, Clarice. Focus. Ilang sandaling pilit na kinalma niya
ng binata nang dumilat ito. “Can I assume by the way you kissed me that
nang pinagsasabihan ay tumutuloy pa rin ito sa supermarket bago sa apartment niya. Pagdating doon ng binata ay nagluluto pa ito. Tinotoo nito ang mga ipinangako noong gabing magtapat ng pag-ibig sa kanya. Alano was a very stubborn man. He would always cook for her, and he would do it almost
pa rin ni Clarice na sa apartment manatili. Ilang ulit na rin siyang kinulit ni Alano na bilhan na lang ng condo unit o kaya ay town house na malapit sa mansiyon ng
kabuuan. She was only wearing a cream sleeveless top and faded maong jeans. Walang takong na sandals ang ipinaris niya roon. Her jeans were her most favorite outfit. Dahil doon siya pinakakomportable. “I’m just wondering. How do you manage
noo ni Clarice. “What do
breathtaking even in jeans.” Napailing si Alano bago tumingala sa langit. “Thank You, Lord, for thy blessings. I am truly
siyang nasorpresa nang makitang nakaupo
ang mga katulong. I’m the one who did all the
ng mesa. Naka-set iyon para sa dalawa. Naroroon na ang mga pagkain, ang wine, ang mga kandilang nakasindi na,
kita. I was the one
for? Pwede namang sa ‘min na lang
ng komedor. Naroroon ang magkapatid na Austin at Ansel. It was the first time they met. Parehong hindi nakapunta ang mga ito sa opening ng resort sa Antipolo dahil sa kanya-kanyang business transactions ayon na rin kay