NAGISING si Maggy sa sunod-sunod na pagkatok na iyon sa pinto ng kanyang unit. Nang sundan na iyon ng pagtawag sa pangalan niya nang nabosesang si Austin ay nagsumikap siyang tumayo pero sa kanyang pagbangon ay agad rin siyang nahilo. Damn it.
Ilang malalalim na paghinga ang pinakawalan niya bago dahan-dahang humakbang palabas ng kanyang kwarto. Every single step was a struggle. Parang pangangapusan na siya ng hininga nang sa wakas ay mabuksan ang pinto. Sa nanlalabo nang paningin ay nakita niya si Austin. Nakangiti ang binata na mabilis ring naglaho nang mapansin ang kanyang itsura. Kaagad itong lumapit at umalalay sa kanyang likod at braso.
“What’s wrong?” Inilagay ni Austin ang palad nito sa kanyang noo. “God, you’re burning with fever! What have you been doing to yourself?”
Hindi na nakapagsalita pa si Maggy. Namimigat na ang talukap ng mga matang pumikit siya. Bumagsak ang katawan niya sa mga braso ni Austin na mabilis namang sumalo sa kanya. But before she completely succumbed to darkness, she remembered one thing; she was glad he was there with her.
PINAG-AALALA mo ako nang husto, anak.”
Nahinto sa pagsubo ng pagkain si Maggy nang marinig ang seryosong boses na iyon ni Tito Harry. Niyaya siya nitong kumain sa labas dalawang araw bago ang graduation nila nina Yalena at Clarice. Noong una ay nagtaka pa siya dahil siya lang ang niyaya nito pero sa huli ay pumayag na rin siya tutal naman ay may importante raw itong sasabihin sa kanya.
Tuluyan na niyang ibinaba ang kutsara at tinidor saka sinalubong ang butihing mga mata ng tiyuhin. She will forever be thankful to this old man. Kahit ilang beses na nila itong sinabihan nina Yalena at Clarice na mag-asawa ay hindi ito pumayag. Sapat na daw sila para dito. Itinuon ni Tito Harry sa pagtatrabaho bilang nurse at sa pag-aalaga sa kanilang tatlo na mga inampon na nito ang buong atensiyon nito. Harry had served as their shield against the strong winds in their lives. Ngayong magtatapos na sila sa kolehiyo, regalo nila rito ang mga karangalang nakamit nila mula sa pag-aaral.
Nang makarating sila sa Nevada ay takot na takot silang magsimula ng bagong buhay. Hindi niya alam kung paano tatakasan ang sakit na hatid ng nangyari sa mga magulang. Pero hindi niya ipinakita ang nararamdaman. Clarice and Yalena was already a lot to take for Harry. Ang dalawa ang noon ay walang tigil sa pagluha. Ni hindi nagkakain ang mga ito. Si Yalena ay parating nagkakaroon ng mga bangungot patungkol kay Benedict. Madalas ay ang tiyuhin lang nila ang nakakapagpakalma rito. Her sister was always afraid that Benedict might just show up at their doorstep one day and kill them as well.
During those painful times, Maggy had no choice but to pretend that she was strong. Ayaw niyang pati siya ay maging sentro rin ng pag-aalala ni Harry. Kaya kapag wala ang huli, nakaugalian niya nang siya ang papalit sa lugar nito. Siya ang nagbibigay ng lakas ng loob sa kakambal at sa kaibigan.
Kaya naman ngayon ay bilib na bilib si Maggy sa dalawa. Sobra pa sa saya ang naramdaman niya nang isang araw ay sabihin ni Clarice na pagkatapos ng graduation nila ay tatanggapin na nito ang alok ng talent manager dito na maging modelo. Dahil nangangahulugan iyon nang paglabas sa wakas ng kaibigan sa comfort zone nito. Pero ang naging desisyon ni Yalena ang mas gumulat kay Maggy.
Ayon sa kakambal ay dederetso na ito sa pag-aaral ng law sa susunod na school year. Sa pagitan nilang dalawa ay siya ang mas malakas ang loob. Kaya nang kumuha ito ng political science ay hinayaan lang nila. Pero para ituloy nito iyon sa law, ang ibig sabihin ay tumatapang na nang paunti-unti ang kanyang kapatid. Kunsabagay ay malakas naman dati ang loob nito na nawala nga lang nang namatay ang kanilang mga magulang.
“Dahil po ba hindi ako naging summa cum laude, Uncle?” Nahaplos ni Maggy ang kanyang buhok nang sa wakas ay makasagot. “I’m sorry. Pero ginawa ko naman po ang lahat ng makakaya ko. I must have failed your expectations.”
“Magna cum laude kang ga-graduate kaya sobra-sobra pa sa inasahan ko ang ibinigay mo, Maggy. Magkakasunod ang magiging graduation ninyo pero wala akong reklamo. Parati ko kayong ipagmamalaking mga anak ko. I want to convince myself that I was able to raise you all well.” Ngumiti si Harry. “Nang humiling ako na magkaroon ng anak, kayo nina Yalena at Clarice ang siyang ibinigay sa akin ng Diyos. And it will be my greatest honor to be the one to put your medals on.”
Kumunot ang noo ni Maggy. “Kung gano’n, ano po ang problema?”
inaabala ang sarili sa
have managed to smile somehow but you couldn’t. Mas natatagalan ang paghilom para sa `yo dahil itinatago mo lang ang lahat ng nararamdaman mo
“Saka na po ako iiyak, saka na rin po ako magluluksa kapag nakasiguro ako na
tapos na ang lahat.” Bumuntong-hininga si Harry. “Nangyari na ang mga nangyari. Ipagpasa-Diyos na lang natin dahil
matatapos ang lahat.” Naikuyom niya ang mga kamay. “Karma is not doing its job very well because that person is still alive somewhere. Pero ipinapangako ko, Uncle. Ako, kami nina Clarice at Yalena, ang tatapos
took a long while before Harry was able to speak and when he did, horror filled his
Maggy nang maramdaman ang malamig at malambot na bagay na dumapo sa kanyang
ang gwapong mukha ni Austin na
staring warmly at her. Sa hindi na niya mabilang na pagkakataon ay sinalakay ng matinding sakit ang kanyang puso. Nag-init ang kanyang mga mata dahilan para mariin niyang ipikit
ni minsan ay hindi siya umiyak. Hindi rin siya lumuha nang mawala sa kanya ang Tito Harry niya pati na nang mawala si Levi. But at that particular moment, when illness attacked her and Benedict’s look-alike was the one who greeted her as she opened her eyes; she knew she
she had realized that
Ayaw niyang nagpapakita ng kahinaan. Kahit noong nagtatrabaho siya at may dinaramdam ay pumapasok pa rin siya. Dahil alam ni Maggy na sa oras na nanatili siya sa kanyang kwarto ay mabibigyan lang siya ng pagkakataong mag-isip at maalala ang nakaraan dahilan para lalo
na sana ang binata ng kwarto ni Maggy nang muli itong bumalik.
ang binata. Napabuntong-hininga siya. Tumayo siya at binuksan ang glass door sa loob ng kanyang kwarto at nagpunta
kaugnayan kay Benedict ang huling taong gugustuhin niyang makita at makasama. Niyakap niya ang sarili nang bahagyang humangin. That night, she felt terribly vulnerable. Tuwing nakikita niya si Austin ay nanliliit siya dahil lalo lang niyang naaalala na hanggang ngayon ay wala pa rin siyang nagagawa para bigyan ng katarungan ang sinapit
noong namulatan niya ang binata ay nataranta ang kanyang puso. Despite her body pain, her heart seemed instantly active. She felt alive when she was not supposed to feel that way. Nakagat niya ang ibabang labi. Dahil sa mga naisip at nararamdaman ay nagkakaroon siya ng kasalanan sa kakambal at sa
na sigurado ni Maggy na nagmumula sa component sa kanyang kwarto. Ang romantikong
nito mula
ay sagot ni Maggy. Ayaw man ay nagtunog-nakikiusap ang boses niya. “Kaya ko nang alagaan ang sarili ko.” Aalisin niya na
kasama ka sa paghimbing. Naririto ako, `di ka na mag-iisa. Sasamahan ka sa
Damn song. Damn lyrics. She felt like she was suddenly yearning for someone to be there for
what the hell are you doing
I was supposed to say those words with fireworks and roses over a candle light dinner tonight on my yacht. Nakaayos na ang lahat pero ganito ang nangyari.” Bumuntong-hininga si Austin. “Kaya pasensiya ka na. All I have right now is a soup. Walang violin na tutugtog maliban sa stereo mo sa loob. You didn’t tell me you were sick and you’ve been avoiding my calls. Kaya nag-on-the-spot confession na lang ako. Kasi ayoko nang kimkimin pa. Gusto ko nang sabihin para may excuse na akong alagaan
“You don’t know what you’re
“Of course I do. Look, I know that this isn’t any woman’s ideal confession from a man.” Humiwalay sa kanya si Austin. Iniharap siya ng binata rito at ikinulong ang mga pisngi niya sa mga palad nito. “I don’t have any props right