NAGLABAS ng panyo si Ansel mula sa bulsa ng kanyang pantalon at inabot ang kamay ng nasorpresang si Yalena. Pinunasan niya ang kamay nitong hawak kani-kanina lang ng bodyguard nito. Muli niyang ibinulsa ang kanyang panyo pagkatapos ay hinawakan ang palad ng dalaga.
Unti-unting naramdaman ni Ansel ang pagluwag ng kanyang hininga. Higit pa sa simpleng paghawak sa kanyang kamay ang handang ibigay ng mga babaeng iniwan niya sa bar pero nanatiling wala siyang maramdaman. Nanatili siyang may hinahanap na kung ano at natagpuan niya iyon sa presensiya ni Yalena. It surprised him to be able to find solace by just holding her hand.
Nang hindi niya na mapigilan ang sarili ay umangat ang isang braso niya at niyakap ang dalaga. “Please just let me hold you,” nakikiusap na bulong niya nang magsimulang magpumiglas ang dalaga. Damn, hindi niya pa iyon nagawa noon. Hindi pa siya nakiusap para lang sa ganoon kaliit na pabor. “Saka kumpara sa iba, naniniwala akong mas masarap akong kayakap.”
“Ano ba’ng nangyayari sa `yo—”
“Seryoso ako, Attorney. Nakahanda akong maging bodyguard mo. Mayaman ako kaya hindi mo na ako kailangang suwelduhan pa. Just… let me see you, let me hold your hand, and let me embrace you like this,” sa halip ay sagot ni Ansel. “May dalawa pa palang kondisyon. “Don’t smile to someone else. Don’t hold someone else. Gano’n lang kadali, Attorney. At handa na akong magpaalipin sa `yo.”
Naglaro sa isipan ni Ansel ang nasaksihang tagpo sa pagitan nina Yalena at ng bodyguard nito pati na ang pagngiti ng dalaga sa huli. It was such a warm and lovely smile. Mariin niyang naipikit ang kanyang mga mata. Ano na ba ang nagawa ng lalaking iyon para makatanggap ng ganoong uri ng atensiyon mula sa babaeng dragon? He couldn’t believe he was jealous. At hindi niya alam kung paano pakikibagayan ang bagong emosyon na nararamdaman.
“Magaling magluto si Dennis. Kaya mo rin bang gawin ‘yon, Mr. McClennan?”
Marahas siyang napabuga ng hangin. “How is it possible that you just call him Dennis and I’m still Mr. McClennan to you until now?”
“Hindi ka raw marunong magluto. Nabanggit ‘yon ni Austin noong araw na samahan nila ako ni Maggy na maglipat,” sa halip ay sinabi ng dalaga.
Damn it, brother. Bad shot na nga ako kay dragon, siniraan mo pa ako. “Come on. Sinungaling ang sinuman na magsasabing hindi ako marunong magluto. They obviously haven’t tasted my fried egg yet. It’s delightful.”
Narinig ni Ansel ang pagsinghap ng dalaga. Laking pasasalamat niya na hindi na ito muli pang nagtangkang kumawala mula sa yakap niya. Mayamaya ay narinig niya ang pagtawa nito. And man, it sounded heavenly.
“Your fried egg? That’s all you can serve?”
Pilyong ngumiti si Ansel. Bahagya siyang humiwalay sa dalaga at pinakatitigan ang magandang mukha nito. “No. Actually, there are two kinds of special eggs than I can serve you. There’s this one that I can cook delectably and then there’s this other one…” Nagkibit-balikat siya. “That I can’t. Nevertheless, the taste will be the same, I guarantee.”
Natulala ang dalaga. Nang makabawi ay mabilis siya nitong tinampal sa dibdib bago ito tuluyang lumayo sa kanya. “Jerk!”
Sa liwanag na nagmumula sa headlights ng kanyang kotse ay kitang-kita niya ang pamumula ng mga pisngi ni Yalena. Parang may mainit na mga kamay na humaplos sa kanyang puso. So, the dragon can blush.
Papasok na sana ito sa gate ng bahay nito nang muli niyang
sa kabila ng hindi maipintang anyo. “The past days drove me crazy. Kaya ngayong gabi, aamin na ako. You got me… from the very moment I saw you back
“Mr. McClennan—”
at mayamaya ay inabot ang mga labi nito. Pero ilang segundo lang tumagal iyon. Nag-alangan siyang pahabain ang
sa noo ni Yalena. “I will be here first thing tomorrow morning.
“Enough—”
lahat ay magaan ang pakiramdam niya kahit pa walang tigil sa mabilis na pagtibok ang kanyang puso. “Bacon and friend rice with hot coffee,” patuloy
be something wrong with my ears.” Bahagyang niluwagan ni Ansel ang pagkakabuhol ng kanyang kurbata. Pero nang manatiling parang sinasakal pa rin ang pakiramdam niya ay tuluyang inalis niya na iyon at ibinato sa papatakas na sanang si Alano. Nasa conference room silang magkakapatid para sa kanilang monthly meeting nang bigla na lang tumawag si Yalena na gaya nang dati ay parang nagwawalang dragon dahil sa pagpapadala niya kay Lexy, ang gusto niyang maging bodyguard nito na
niya sa dalaga ang kanyang contact number apat na araw na ang nakararaan kasabay ng paghahanda niya ng almusal nito. Napu-frustrate na napasandal si Ansel sa kanyang swivel chair. Napalingon siya sa mga kapatid na abala na rin nang mga sandaling iyon. Si Alano ay naka-videocall pa sa cell phone nito habang kausap si Clarice na parang kay tagal na hindi nagkita ang mga ito habang si Austin naman ay
pamumuno sa McClennan Power, Oil, and Mining Corporation. Siya sa electricity, sa minahan si Austin, habang sa langis naman si Alano. Humigit-kumulang dalawang oras ang itinatagal ng kanilang meeting. Doon na nila pinag-uusapan pati na ang iba nilang negosyo na ipinamana rin ng kanilang ama tulad ng construction company ng pamilya at ang resort nila sa Valenzuela. Ginagawa
iyon na parehong hiniling ng dalawang kapatid niya simula nang mag-asawa ang mga ito. That was
“Mr. McClennan, are you
Napatikhim si Ansel kasabay ng sandaling paglayo niya sa kanyang tainga sa cell phone. Hinaplos-haplos niya ang kanyang tainga na ilang minuto nang nagpapanting sa paulit-ulit na pagtawag ni Yalena sa kanyang apelyido. Ayon dito ay papayag lang itong paalisin si Dennis at tanggapin si Lexy kung susunod siya sa mga kondisyong
“You. Are. Going. To.
ginamitan na naman siya ng dalaga ng ganoong tono na parang nakikipag-usap ito sa isang toddler. Napasulyap siya kay Austin nang marinig ang pagtawa nito habang nananatiling may kausap sa cell phone. Sa kauna-unahang pagkakataon ay nakaramdam siya ng inggit sa kapatid. Why
the gardening weekly. Every Sunday pala ang magiging day-off ni Lexy kung papayag
Napamaang si Ansel. “Pero sino ang magbabantay sa `yo tuwing Linggo
napakasimple lang na sagot ni Yalena. “Hindi ako marunong magluto. Lexy couldn’t cook as well. Kaya tuwing umaga, required kang pumunta rito para magluto. Ayoko ng pagkain mula sa kung saan. Gusto ko lutong-bahay. And please, practice making coffee. The one that you
Ansel ang palad sa kanyang mukha sa mga narinig. Parati na lang parang sinusubukan ni Yalena ang kanyang pasensiya. Kahit na ang kanyang mga magulang ay hindi pa nag-demand sa kanya nang ganoon. Iyon ang dahilan kung bakit ayaw niyang pumasok sa isang relasyon. Ayaw niyang maobliga. Ayaw niyang magpatali at magpasakop sa sinoman. Ayaw niya nang
used to be the one providing the
ka natahimik? Ayaw mo na ba? You can always say no, Mr. McClennan. I’m an old-fashioned woman, you see. I still wanted to be courted the traditional way. Bukod pa ro’n ay ito rin ang mabisang paraan para mapatunayan ko kung seryoso sa akin ang isang lalaki o nakikipaglaro lang.” Sandaling natahimik ang
talk too much. May sinabi
of Dennis made him sick. Noong nakaraang araw lang ay nahuli niya pa ang lalaki na nakikipagbiruan kay Yalena. Parang napakalapit na kaagad ng dalawa sa isa’t isa. Bukod pa roon ay ang lalaki ang kasama ni Yalena beinte-kuwatro oras anim na beses sa isang linggo at nababagabag siya. Wala siyang tiwala sa karakas ng lalaking iyon. Naiinis siya rito. Pero ang inis na iyon, kung magpapakatotoo lang siya sa kanyang sarili, ay nag-ugat sa pagiging malapit