The Trouble With Good Beginnings

BINUKSAN na ng gwardya ang malaking gate ng mansyon. Bumuntong-hininga si Aleron pagkatapos ay ipapasok na sana sa garahe ang kotse nang may eksenang bigla na lang lumitaw sa isip niya.

“Checkmate!” Nangingislap ang mga matang bulalas ni Holly habang naglalaro sila ng chess.

Naiiling na napangiti na lang si Aleron. Hindi pa siya natalo sa chess kahit minsan pero mukhang kumukupas na ang galing niya dahil dalawang beses na siyang natatalo ni Holly ng hapong iyon. Hindi niya alam na magaling pala ang dalaga sa ganoong laro dahil hindi rin iyon nakasulat sa diary ni Athan.

Kung tutuusin ay mayroong mangilan-ngilang mga bagay na mukhang nakaligtaang isulat ni Athan tulad na lang ng pagiging malilimutin ni Holly. Noong nakaraang gabi nang sunduin niya ito ay bahagyang natagalan pa sila dahil hinahanap nito ang panuklay nito na siyang nakasabit na sa buhok nito. Lumawak ang pagkakangiti ni Aleron nang maalala ang natataranta pang anyo ng dalaga noong gabing iyon. Noong minsang sumama rin siya sa book signing nito ay kandahanap ito sa ballpen nito na nakasabit lang sa t-shirt nito pero mukhang sanay na sanay na sa ugali nitong iyon ang mga mambabasa nito na para bang naaaliw na lang sa dalaga.

Madalas na malimutan ni Holly ang mga maliliit na bagay pero nawawala ang sakit nitong iyon pagdating sa mga taong malapit sa puso nito gaya ng ilan sa readers nito na dinalhan pa nito ng regalo dahil kaarawan umano ng mga iyon noong araw ng book signing nito. Malinaw rin nitong natatandaan ang lahat ng mga bagay tungkol sa kanya na inilahad niya rito.

Kakaiba rin ang mga gusto ni Holly sa buhay. Sa tuwing may matatapos itong manuscript ay bigla na lang itong magyayaya sa kung saan. Niyaya na siya nito noon sa Tagaytay para mag-zipline at sa Zambales para mag-sky diving. Paraan daw iyon ng dalaga para alisin ang stress nito sa pagsusulat.

Sa tuwing nasa ere na sila ay bigla na lang sisigaw si Holly ng, “I did it! I’m the queen of the world!” o ‘di kaya ay, “Nagtagpo rin kami ng wakas! Ang ganda-ganda ko talaga!” Wala mang koneksyon ang kagandahan nito sa pagtatapos nito ng nobela ay hindi pa rin mapigilan ni Aleron ang maaliw.

Holly was indeed, so fun to be with. Parati siyang nasosorpresa sa mga sinasabi at ginagawa nito. Pagdating ng gabi, sa tuwing binabalikan niya sa isip ang mga nangyari noong kasama niya pa si Holly ay bigla niya na lang matatagpuan ang sariling ngumingiti o kaya ay tumatawa. Katulad ng personalidad ng dalaga ang bawat halik nito, hindi nakakasawa. Pakiramdam niya ay parati siyang may bagong karanasan.

“Di ba, ang sabi ko, kapag natalo kita sa ikalawang pagkakataon, may consequence na?”

“Pero hindi ko natatandaan na pumayag ako sa kondisyon mong ‘yan.”

Bumagsak ang mga balikat ni Holly. Naglaho ang kinang sa mga mata nito. Nakasimangot na ito habang nililigpit ang chess board. Nakakunot man ang noo nito ay maganda pa rin ito.

Sa huli ay hindi rin nakatiis si Aleron. “All right. What’s the consequence?”

Bumalik ang kinang sa mga mata ni Holly. Mula sa katapat na couch ay tumabi ito ng upo sa kanya. “Simple lang naman. Just tell me something about yourself. Iyong mga bagay na hindi mo pa nasasabi sa akin. Gusto kasi kitang makilala ng husto.”

Inabot ni Aleron ang palad ng dalaga at marahang hinagkan iyon. Hindi niya na iyon pinakawalan pa. Gustong-gusto niyang hinahawakan ang palad nito dahil nababawasan ang kakulangang nadarama niya kapag ginagawa niya iyon. “Ano bang gusto mong malaman?”

Humilig si Holly sa balikat ni Aleron. “Marami. Gaya ng rason kung bakit tulad ko, hanggang ngayon ay single ka pa rin.”

“Ikaw na muna. Bakit nga ba hanggang ngayon ay single ka pa rin?” Biglang kambiyo ni Aleron.

“Ako ba ang natalo?” Mayamaya ay para bang nagpapaubayang napailing na lang ito. “I was waiting for someone whom I can love and who can love me back. Pero parang puro lalaking mamahalin lang ang

Naglaho ang ngiti ni Aleron. Anong tawag mo sa kapatid ko, kung gano’n? “Are you

mo naman masyadong i-emphasize. Masakit, eh.” Pagbibiro pa ng dalaga pero hindi siya natawa. Aleron’s heart went out for the man who died for the woman sitting right next

hanggang ngayon, single ka

sa bandang huli, kapag nakuha niya na ang lahat ng gusto niya sa ’yo, iiwanan ka na niya, idi-deny ka

bahagi ng sala ng bahay ni Holly. Mariin niyang naipikit ang mga mata matapos muling pagmasdan ang mga iyon. Hindi siya maaring magkamali. Iyon ang dalawa sa mga koleksyon na paintings ni Athan. Nag-iisang kopya lang ang mga

thing, Aleron.” Ani Holly pagkalipas ng mahabang sandali. Bumakas ang pang-unawa sa boses nito. “Nasaktan na rin ako noon kaya natatakot na rin ako. Pero gusto ko pa ring sumugal sa pag-ibig. Iyong takot, normal reaction iyon ng isang nasaktan. Pero iyong

Nagtagis ang mga bagang ni Aleron nang maramdaman niya ang masuyong pagyakap ni

good beginning kundi pati ng happy ending. That’s why I wish that they would learn to take another risk. Na sana magmahal sila na para bang hindi nila alam ang salitang heartbreak. Sana kalimutan muna nila ang lahat ng negatibo para masimulan nilang punahin ang mga positibo. Sana kalimutan

they finally found the person they can love and who can love them in return, saka nila isipin ang lahat.

Paniniwalaan niya ba iyon? Pero paano kung ganoong napakaraming ayaw aminin nito? Kahit ang titulo ng bahay nito ay ipinagsisinungaling nito.

“The world is not perfect, Aleron and it will never be. That’s why it’s important to have somebody who can make you realize that at the end of the day, those imperfections don’t matter. Hindi ko alam kung bakit ka natatakot magmahal. Hindi ko alam ang

takot?” Naisubsob ni Aleron ang ulo sa manibela. “Marami. I would have kissed you until the pain in my heart subside, Holly. And when

ang kanyang dibdib sa sunod-sunod na pag-usbong ng mga realisasyon. Heck, he’s really in love with Holly. God had shown no mercy. He let me fall.

Hindi pa po ba kayo papasok?

Malaki. I’m in love!” Hindi makapaniwalang sagot ni Aleron. “I’m

“Sus. Ang akala ko po ay kung ano na. Sa pag-ibig lang po pala. Ano pang

niya pala talaga

“Pero paano kung mahal

Holly. Bumilis ang tibok ng puso niya. “Thank you.” Aniya sa gwardya. Kumilos na siya. Iminaniobra niya nang muli ang kotse. Pero hindi

na alam kung ano ang mali at tama. Isa lang ang malinaw sa kanya.

bahagyang masilaw sa headlights ng paparating na kotse. Huminto iyon sa tapat ng gate na kinatatayuan niya. Mula

pa ring hintayin ng ilang oras para makausap, para sabihing

niya na mawala ito sa buhay niya. Nanatili lang si Aleron sa tabi ng pinto ng kotse nito na para bang gulat na gulat na naabutan siya

sa flower shop ni Jazeel ay hindi siya sa sariling bahay dumeretso kundi sa gate ni Aleron. Magda-dalawang oras na siyang naghihintay roon. Ano bang mayroon sa binata? Oo nga at tinatangkilik nito ang mga ginagawa niya pero sapat na ba iyon? Kung tutuusin ay da-dalawang katangian lang naman ang hinahanap niya sa isang lalaki

ng tungkol sa buhay at sa pamilya niya ay para bang hindi ito interesado. May mga pagkakataon na parang pinagbibigyan na lang siya nitong magsalita pero hindi naman ito nakikinig. Dahil kapag