Thirty Last Days

NAPILITANG magpreno si Cassandra nang biglang harangin ng kotse ng kanyang kuya ang sasakyang gamit niya, pagkalabas pa lang niyon sa gate ng bahay nito. Naiinip na napasulyap siya sa kanyang wristwatch. Alas-otso na ng umaga. Dapat sa mga ganoong oras ay nasa bahay na siya ni Jethro at nakapagluto na. Linggo pa naman ng araw na iyon, siguradong mapipilitan ang binata na sa bahay nito mag-almusal.

Nahuli kasi siya ng gising dahil inabot na siya ng madaling-araw sa pananahi ng wedding gown ni Dana. Gusto kasi niyang siya mismo ang mag-asikaso niyon, pati na ang suit ni Jethro. Napabuntong-hininga siya. Masokista nga siguro siya dahil gustong-gusto niyang nasasaktan ang sarili. Pero ang lalaking mahal niya ang magsusuot ng suit, kaya dapat ay mapaganda niya iyon nang husto.

Nang bumaba si Throne at senyasan siyang bumaba rin ay walang nagawang sumunod si Cassandra.

"Aalis ka na naman?" Nakakunot ang noong salubong ng kapatid. "Aba, daig mo pa ang bed spacer, ah? Ginawa mo na lang na tulugan ang bahay. We live in the same house but we rarely see each other, Cassandra."

Nag-aalalang muling napasulyap sa suot na relo si Cassandra. "Let's just talk later, Kuya Throne. Kailangan ko na talagang puntahan si Jet." Binuksan niya na ang pinto ng kotse. "Nasasayang kasi ang araw-"

Parang nanggigigil na hinawakan siya ng kapatid sa mga balikat. "God, Cassandra. Tumigil ka na nga! He's not worth it. If he was, he could have waited for you! Pero hindi. Ikakasal na siya-"

"Oo, alam ko." Nag-iwas ng tingin si Cassandra. "Araw-araw, simula nang bumalik ako, wala kayong ginawa kundi ang ipaalala sa akin ang bagay na 'yan. Kaya paano ko ba makakalimutan?" Malungkot siyang napangiti. "Besides, hinintay niya ako nang dalawang taon. Ang tagal niyang nahirapan nang dahil sa akin. Samantalang ako, isang buwan lang ang meron ako para magpakagaga, para mahirapan din. Walang-wala pa 'yon sa naranasan niya."

Nang hindi nakarinig ng sagot ay humarap na siya sa kapatid. Lumambot na ang ekspresyon ng mukha nito. "Pero hindi ka niya hinintay nang husto, sweetheart. Dalawang taon lang at tumigil na siya-"

"Okay lang 'yon," Nagkibit-balikat siya at pinilit pasiglahin ang boses. "Siguro, kailangan niya talagang tumigil para ako naman ang maghintay sa kanya."

"Damn it! At paano ka naman? You've waited for years!"

Hindi na kumibo si Cassandra. Inalis niya na ang mga kamay ni Throne na nakahawak sa kanya at tangkang papasok na lang sana sa kotse nang yakapin siya nito. "I'm sorry if I upset you." Masuyo nang wika nito. "Happy birthday, sweetheart."

"Oh, God." Naisubsob niya ang mukha sa dibdib ng kapatid. Nakaligtaan niya na. Bukod kasi sa abala siya sa pagbibilang ng mga araw kung hanggang kailan niya na lang makakasama si Jethro ay hindi niya na nagawang mag-celebrate ng birthday niya sa ibang bansa. She had been so busy these past few years to even notice. Pero bakit pakiramdam niya ay... mas pagod siya ngayon?

that she'll make a way to make her brother come here. It's against her will but she had to. Para hindi ka na muna umalis." Humigpit

sa bahay nito at ni Throne. Mabilis niyang kinapa ang noo at leeg ni Christmas. Nang maramdamang normal

nang dumating ka." Masiglang ngumiti si Christmas pagkatapos ay hinila na siya papasok. "Pero nang makita na kita, parang magic na nawala ang sama

unang dalawang taon na nagkahiwalay sila. Kasama na rin doon ang mga regalo para sa anniversary sana nila, at

her birthday. Hindi niya tuloy napaghandaan. I wonder what's been keeping her busy these days to forget such an important occasion." Amused na tumawa si Christmas. "Mabuti na lang pala at nakapamili na kami ni Throne. Her brother really wanted to treat us all somewhere. Pero nagbago ang

sa pagitan nila ni Cassandra noong nagdaang

Makita lang

ay mababakas pa rin ang pagod sa magandang mukha nito. Nangangalumata rin ang dalaga at namumutla ang mga pisngi. Ni wala rin ang pamilyar na kislap sa mga mata nito. At bakit parang bumagsak

ng lahat ng iyon? Marahas niyang naipilig ang

araw na 'to para makiusap sa 'yong maging mabuti-buti ka naman sa

have said no and just turned his back like he always did. Tutal ay mukhang wala naman pala talagang sakit ang kapatid niya. Pero nang makita niya ang unti-unting paglungkot

siya. "I'll

ipinaikot niya. Sobra-sobra ang pasasalamat niya nang matapos ang tanghalian ay nanatili pa ang binata

pagbati lang ang natanggap niya mula kay Jethro bago niya hipan ang mga kandila sa cake na si Christmas mismo ang nag-bake, ay malaking bagay na iyon para sa kanya. Dahil sa kauna-unahang pagkakataon, matapos ang ilang taon,

sa kanila ng Truth or Dare na si Christmas

sa wakas ay sagot ng

kita. Mahalin mo 'ko ulit." Natahimik ang mga kasama. "Kahit ngayong araw lang...

"Cassandra..."

natawa siya. "Joke lang. Pwede bang 'truth' na lang?" baling niya kay Jethro. "Wala kasi akong ibang maisip na ipagawa sa

wika ni Jethro. "I'll

take this... golden opportunity." Malakas at kinakabahang napatikhim siya. "If there's one thing that you want to tell me, what will