The Fall of Thorns 2: Austin McClennan

“WHAT was I like… before the amnesia?” naitanong ni Maggy sa kalagitnaan ng panonood nila ng sine ni Austin. Comedy ang tema ng palabas pero hindi niya magawang mag-enjoy sa pelikula. Napakarami niyang tanong tungkol sa sarili. Napakarami niyang ipinag-aalala. She didn’t know how to start rebuilding a sense of self-identity.

“Ikaw si Maggy de Lara. You’re twenty-nine years old, and you’re the Chief Operations Manager of YCM or Yalena, Clarice, and Maggy’s Hotel and Resorts,” naalala niyang sinabi ng nagpakilalang Clarice noong nasa ospital pa siya. “We’re the best of friends, Maggy. At nagpunta ka rito sa Pilipinas para—”

“Para magbakasyon,” biglang pagsabad ni Austin.

Kumabog ang dibdib ni Maggy nang makita ang binata. Noong araw na magising siya, noong akala niya ay katapusan na ng mundo dahil wala siya anumang maalala tungkol sa sarili, nakita niya ito. Hindi niya alam kung ano ang nangyari pero naramdaman niyang kakaiba ang lalaki, kakaiba sa mag-asawang Clarice at Alano, kakaiba sa doktor at mga nurses. There was something different with the way Austin looked at her that calmed her. Bukod doon ay sa binata lang tumitibok nang mabilis ang puso niya, isang bagay na sobra niyang ipinagtataka.

“Tagarito ka talaga. But sixteen years ago, you went to Nevada City with Harry, Clarice and Yalena—”

Kumunot ang noo ni Maggy. “Bakit kami pumunta roon? At saan ‘yon? Sino si Yalena? Sino si Harry?”

“Dahan-dahan lang, mahina ang kalaban.” May himig pagbibiro sa boses ni Austin bago ito naupo sa tabi niya sa kama. Hinalikan siya nito sa noo. Sandali siyang natigilan. It felt strangely good to have him this near her much more, to be kissed by him that way.

“Tito ninyo sa father side si Harry. Magkakasabay niya kayong kinupkop nina Yalena at Clarice. At si Yalena, kakambal mo siya. Hindi nga lang siya makakapunta pa rito sa ngayon dahil may kaso pa siyang inaasikaso sa Nevada.” Napahaplos sa batok nito si Austin nang siguro ay mabasa ang piping tanong sa mga mata niya. “And Nevada is in California. Sa ibang bansa `yon, sweetheart. Hindi pa namin nasasabi kay Yalena kung ano ang nangyari sa `yo. Your sister is a lawyer.”

Nang muling kumunot ang noo ni Maggy ay sandaling naisuklay ni Austin ang mga daliri sa buhok nito bago ngumiti. “Lawyers are the practioner of laws. While laws are the orders that we are oblige to follow. They are an organic rule, a constitution or something like that. Kaya hindi pa namin nasasabi sa kanya ay baka ma-distract siya sa hinahawakan niyang kaso. We hope you understand, Maggy. For the meantime, pagtiyagaan mo na muna ang presence namin ni Clarice.”

Tumango-tango si Maggy kahit pa nalilito pa rin. “Nasaan si Uncle Harry? Bukod kay Yalena, wala na ba akong ibang… kapamilya?”

Nagkatinginan sina Austin at Clarice bago sumagot ang binata. “I’m sorry, sweetheart, pero wala na ang Uncle Harry mo. Gano’n din ang mga magulang mo.” Napahugot ito ng malalim na hininga. “Your parents died in a car accident. But you had a happy childhood, Maggy. Naikwento mo ‘yon sa akin noon.” Ngumiti ito. “You lived a wonderful life. Ikaw ang pinakamasayahing taong nakilala ko. You always have this positive disposition. Parati kang may nakahandang ngiti para sa mga taong nakikilala mo.”

Napasinghap si Clarice. Habang si Maggy naman ay pinilit na kumapit sa mga salita ni Austin. “Talaga? How about us? Paano tayo naging magkaibigan?”

mga mata si Austin bago

Bumuntong-hininga si Maggy. “Is

Tumikhim si Austin. “Mahaba-haba na rin siguro. Because you were able to meet my

“Oh. And how was that encounter?” Habang kausap ni Maggy si Austin ay nakaramdam siya ng matinding panghihinayang. Mukhang masasaya at magaganda ang mga alaala nila ni Austin pero nalimutan niya nang lahat iyon. Tuwing sinisikap niyang hagilapin sa isip

“You had… f-fun. You liked my

ka na kung nakalimutan ko pati ‘yon. Those

Puno naman ng hindi niya mapangalanang emosyon ang mga mata ni Austin. Walang sali-salitang niyakap siya ng binata. Bahagya siyang napangiti sa kabila ng para bang pagdagundong ng kanyang dibdib. “We’re this close

halos pabulong na sagot ni Austin. “In fact, we are

sa kapwa mo,” nahinto sa pagbabalik-tanaw si Maggy nang

na galit na sinabi ni Clarice paglabas niya sa hospital room ng nakatulog nang si Maggy. The latter was treated for severe concussion. Bukas ay pwede

kanyang pamilya manirahan pansamantala para mas mabantayan ang kalagayan nito. Doon

Kuya Ansel niya para asikasuhin ang power plant nila roon kaya hindi gaanong maaalarma si Maggy sa mga taong makakasalamuha nito. Mabuti na lang at kahit paano ay mukhang nakukuha niya na uli ang loob ng girlfriend. Ilag pa rin ito

man sa mga tao roon. Wala na itong idea tungkol sa pulitika, sa mga lugar doon, sa mga makasaysayang

“You told her the opposite things about herself!” nanggigigil na sinabi pa ni Clarice. “How will

wasn’t because of that, she wouldn’t have left me that morning,” mahina pero may diin sa boses na sagot

Natigilan

Alam ni Austin na mali na rin kung tutuusin ang ginagawa niya. Tama si Clarice. Dahil talagang sinasadya niyang ibahin ang mga impormasyon na sinasabi kay Maggy. Dahil ayaw niya nang bumalik pa ang mga alaala nito. He didn’t want her to live in pain once more. Ayaw niya nang ipaalala pa sa dalaga na kagagawan ng ama niya ang kamiserablehan na pinagdaanan nito. Gusto niyang mamuhay ito

God’s means to make her start afresh because she had been carrying so much

ang mga mata ni Clarice. “Pero itutuloy-tuloy ko na ito. Nakahanda akong tanggapin ang galit ni Maggy sa oras na makaalala na