The Fall of Thorns 2: Austin McClennan

“IS IT… normal to want to hear your friend’s voice over and over again? To want to see him always?” may halong pagtataka sa boses na tanong ni Maggy kay Clarice habang nasa veranda sila ng tinutuluyan niyang kwarto. Araw-araw siyang dinadalaw nito.

Tuwing Sabado ay buong araw na naglalagi ang babae sa mansiyon ng mga McClennan kasama ang asawa nitong si Alano, katulad na lang nang mga sandaling iyon. Sa tuwina ay kinukuwentuhan siya nito ng mga bagay tungkol sa sarili niya, sa kanyang mga magulang, sa kakambal niya, sa Tito Harry nila at sa negosyong pinamamahalaan niya.

Sa sandaling naipaliwanag sa kanya ni Clarice ang bigat ng trabaho niya bilang CEO ng YCM ay ginusto niya na kaagad na bumalik sa Nevada. Pero hindi niya pa kaya. Ang dami niyang kinatatakutan, ang daming mga bagay na ipinag-aalala. At kung magpapakatotoo lang si Maggy sa sarili ay aaminin niyang hindi niya mahanap ang masayang bahagi ng pagkatao na madalas ay inilalarawan patungkol sa kanya ni Austin. Dagdag pa roon ang para bang kabaliktaran na mga kwento ni Clarice.

Kung ilarawan siya ng kaibigan ay para siyang isang masigasig na nagtatrabaho na wala nang pakialam sa paligid niya maliban sa negosyong pinamamahalaan. Na para bang wala siyang oras para lumabas at pagmasdan ang ganda ng mundo, na ayon kay Austin ay siya raw palagi nilang ginagawa na dalawa noon. Tuwing nagkukuwento si Clarice ng tungkol sa kanya, pakiramdam niya ay ibang version niya ang naririnig. But Clarice’s story seemed genuine. And so was Austin.

Napahugot si Maggy ng malalim na hininga.

The problem with not knowing who you are is that you could never guess the truth, mapait niyang naisaloob.

Kapag nasa paligid si Austin at siya namang nagkukuwento ay parating tahimik at sumasang-ayon lang si Clarice sa isang tabi. Kaya siguro ang binata ang higit na nagsasabi ng totoo. Isa pa ay kay Austin siya mas komportable. Pero isa sa mga darating na araw ay plano niya pa ring hulihin ang mga ito. Plano niyang magkasarilinan silang tatlo at sabay na usisain ang dalawa.

“Hindi talaga nakakalimot ang puso,” narinig niya na halos pabulong na sinabi ng kaibigan. Mula sa pool area sa ibaba ay nalipat ang mga mata niya kay Clarice.

“Ano ang ibig mong sabihin?”

“Lagi mo bang naaalala si Austin?” sa halip ay ganting-tanong nito.

Nag-iwas si Maggy ng mga mata. Muling bumalik ang atensiyon niya sa pool area. Namilog ang mga mata niya nang makita ang pagdating doon ni Austin. Itim na trunks lang ang saplot nito. Agad na naglakbay ang mga mata niya sa katawan ng binata.

Iyon ang kauna-unahang pagkakataong nakita niyang ganoon lang ang suot ni Austin. Alam niya nang malalapad ang dibdib nito. Ilang ulit niya nang naramdaman iyon sa ilang beses na pagyakap nito sa kanya pero ang makita niya iyon ay iba pa rin pala. Sa liwanag na nagmumula sa haring araw ay mas lumitaw ang pagiging mestizo nito. Kay sarap nitong pagmasdan nang mga sandaling iyon. He looked like a beautiful work of art.

I wonder how it would feel if I’d run my fingers over his chest… Mayamaya ay naipilig ni Maggy ang ulo. Normal lang ba ang ganoong isipin? Bumilis ang pagtibok ng puso niya nang lumingon sa direksiyon nila ni Clarice si Austin. His eyes seemed to be smiling.

“Do you want to join me here?” may-kalakasan ang boses na tanong ng binata.

Mabilis na umiling si Maggy. “N-no, but thank you,” may halong tensiyon sa boses na sagot niya. Tumango lang ang binata mayamaya ay nag-dive na sa swimming pool. He swam gracefully. Napalunok siya. Sandali pa siyang nanghinayang nang hindi na masilayan nang buo ang katawan nito. “Ano ba ‘tong mga naiisip ko?”

“You can tell me about it, Maggy,” mayamaya ay malambing nang sinabi ni Clarice. “Nang hindi ka pa nagkakaroon ng amnesia, aminado akong bihira kang maging open sa mga nararamdaman mo. You have always been strong. You were so afraid to expose your feelings because you didn’t want to be vulnerable. Pero iba na ang sitwasyon ngayon. Kaya kung may mga tanong ka, sabihin mo sa akin para matulungan kita.”

Sandaling nakagat ni Maggy ang ibabang labi. “I… I feel more strange than ever the night Austin k-kissed me. Kung noon, hindi ako makatulog sa pag-aalala para sa kinabukasan ko, ngayon naman hindi ako makatulog sa kaiisip sa nangyaring halik sa aming dalawa.”

sinehan noon. Kunsabagay ay hindi niya rin naman alam kung ano ang sasabihin tungkol doon. “Alam kong mali ito. Hindi dapat ako nakakaramdam nang

Gusto ko siyang parating nakikita. Austin is such an adorable man.” Sa kabila ng nadaramang hiya

like you did a while ago,” namamanghang sinabi naman ni Clarice. Pinakatitigan nito si Maggy. “Suddenly, I feel like I’m seeing the thirteen-year-old

is slowly coming back. Ganyang-ganyan ka rin noon sa first crush mo. Aligaga pero masaya.” Kasabay nang paghigpit ng yakap sa

“Clarice—”

kang mag-alala, walang girlfriend si Austin. Hindi siya palaging magmamadaling umuwi rito kung meron. Wala rin siyang nililigawan ngayon. What you

napangiti si Maggy sa

on, I know you wanna giggle or shout. Don’t be a killjoy,” nanunukso ang

right. She really wanted to scream. She was

Clarice saka impit na tumili. Nang lumakas ang tawa ng kaibigan ay saka lang siya tuluyang napanatag sa presence nito. Sa kasalukuyang estado nila ay noon niya naramdaman

ni Alano kay Austin pag-ahon niya sa swimming pool. Ibinato nito ang tuwalya sa kanya na ipinatong niya kanina sa ngayon ay kinauupuan na

si Austin at

kasiguruhan kung babalik pa ba ang alaala

their own moment? Heck! Naiinis na nilingon niya ang natatawa nang kapatid. “Your wife is stealing my supposed-to-be moment, Kuya. Nakita mo naman na pala ang ayos nila. Sana sinenyasan mo

and de Lara’s lives. And this afternoon, I think I just

ang magkaibigan. Hindi pa niya nakitang ganoon ka-carefree si Maggy. Pakiramdam niya ay hinaplos ng kung anong mainit na bagay ang kanyang puso. Ganoon dapat ang buhay ni Maggy, ganoon talaga dapat ito kasaya kung hindi lang sa kanyang ama

kay Austin. “Kaya kahit alam kong tututol sa sasabihin ko si Clarice, I’m urging you to push through with your plan. Dahil sinong nakakaalam? Baka kalaunan ay magustuhan ni Maggy ang dating siya at hindi niya na maisip na balikan ang buhay niya bago ang aksidente sakaling bumalik man ang alaala niya. Make her realize the

ang

dito, Austin. It was their parents’ death; it was the hate that

Bumuntong-hininga si Austin. “Naiintindihan ko, Kuya,” aniya habang inaalala ang naging pagbisita noon ni Maggy sa kanyang mga magulang sa Olongapo. “In fact, I understand so much better than you think

iyon sa kanyang likod at pababa pa. Dahan-dahan siyang nagmulat ng mga mata mayamaya ay bahagyang iniangat ang ulo mula

“The knowledge that you’re leaving brought me so much fear,” naalala ni Maggy na sinabi pa ni Austin. “That’s why I wanted

ang kanyang pakiramdam. Bukod doon ay gusto niya rin ang kasalukuyang posisyon nila, gusto niya ang pakiramdam na nakalapat ang kanyang dibdib sa dibdib nito. Gusto niya ang pakiramdam na magkasanib ang kanilang mga katawan hanggang sa kanilang

souls were one. Natatandaan niya pa ang pagyakap sa baywang ng binata kasabay ng pagpalibot

“Good morning,” halos pabulong lang na sinabi ni Maggy kay Austin

sweetheart. Ito ang pinakamagandang umaga sa buong buhay ko.” Masuyo itong ngumiti. “How are