The Fall of Thorns 3: Ansel McClennan

Chapter 17

“COME here.” Tinapik ni Bradley ang espasyo sa tabi niya at pilit na inalis pansamantala sa isipan ang naging usapan nila ni Ansel. “Sit beside me.”

Tahimik na sumunod si Yalena. Nakapantulog pa ito. Magulo pa ang buhok pero mukha pa rin itong anghel para sa kanya. At mananatili itong anghel sa buhay niya, sa buhay nila ni Martina. Dahil simula nang dumating ang dalaga sa buhay nilang mag-ama ay nagsimulang maging makulay ang lahat. Sintunado ang lahat ng bagay para kay Bradley noong wala pa si Yalena. Nagkaroon lang iyon ng tono nang dumating na ito.

Nang makaupo si Yalena sa tabi ni Bradley ay agad na niyakap niya ito katulad nang nakasanayan niya. “It’s past two in the morning, sweetheart. Are you having nightmares again?”

“No,” anito kasabay ng paghawak sa mga braso niya na nakayakap dito.

Bahagyang napangiti si Bradley. Kabisado niya na ang ugali ni Yalena. Alam niya kung kailan ito nagsisinungaling. Mabilis at mahina ang sagot nito tuwing hindi taos sa puso ang sinasabi nito. May school camping si Martina at overnight iyon kaya hindi ito katabi ni Yalena sa pagtulog nang gabing iyon.

Kahit siya ay hindi rin makatulog. Hindi niya maipahinga ang kanyang isip. Hinihintay niyang umamin sa kanya ang dalaga tungkol sa pagdating ni Ansel. Gawain niya na iyon mula pa noon, ang maghintay kung kailan siya nito pagkakatiwalaan ng mga pinakatago-tagong emosyon nito. Kung ganoon ay binangungot uli ito nang wala si Martina na gumigising dito at kasama nitong nagdarasal kapag nangyayari iyon.

Bumaba ang mga kamay ni Bradley sa mga kamay ni Yalena.

“Close your eyes,” mayamaya ay bulong niya. Nang silipin niya ang mukha ng dalaga ay nakita niyang nakapikit nga ito. Binuhat niya ito at iniupo sa kanyang mga hita patalikod sa kanya, mayamaya ay pumikit na rin at taimtim na nanalangin. Hindi pa man siya natatapos ay narinig niya na ang impit na paghikbi ng dalaga. Masuyo niyang hinalikan ang ulo nito nang matapos manalangin. “`Care to tell me about your nightmare?”

“Ansel and the baby,” garalgal ang boses na sagot ng dalaga.

Pasulpot-sulpot na lang sa nakalipas na mga buwan ang mga masasamang panaginip ni Yalena.

“Nandito si Ansel sa Portland, Bradley. I saw him first last week. Since then, I… I often see him. He’s always trying to talk to me. Kahit sa pagde-deliver ko ng pastries sa restaurant ni Simone ay sumusunod pa rin siya. Ngayon ko lang sinabi dahil hindi ko alam kung paano aaminin sa `yo. Saka alam kong nagre-record kayo ng bagong album. I didn’t want to distract you.”

“And you’re saying this to me now because?”

“Because I know you’re done

Marahang napangiti si Bradley

“And because I didn’t want you to

I’ve been worrying the entire day. And I know I’ll continue worrying until the day of our wedding. Gusto sanang

“I

Yalena ay naroroon pa rin ang pagmamahal nito para kay Ansel? Dahil ganoon naman si Yalena, ganoon ang anghel niya. Malambot ang puso nito kabaliktaran sa pagkakakilala rito nina Simone

Martina. Hindi marunong ngumiti at tumawa ang dalaga sa iba maliban sa kanilang mag-ama. Napabuntong-hininga siya. Muli niyang niyakap ang

that!” agad na sagot ng dalaga. Bumitiw ito sa kanya para makaharap sa kanya. Ikinulong nito ang mga pisngi niya sa maiinit na mga palad nito. “Don’t let me go. Hindi ako lalayo. Magpapakasal tayo, Bradley. I will stay with you and

just say she loved him, too. Because if she will only say those words, no matter what happens, he will never really

BRADLEY talaga…” Naiiling na napangiti si Yalena nang makita ang mga nakasabog na kulay-dilaw na rosas sa buong restaurant na pagmamay-ari ni Simone. Nagpunta siya roon nang umagang iyon para sa huling beses

sa loob ng restaurant. Pero nawala ang pagtatakang iyon nang mapansin ang mga nagkalat na rosas at lobo sa paligid. Mayroon ding malamyos na musika na nagmumula sa mga speakers doon. Minsan na iyong ginawa sa kanya ni Bradley kaya nakasisiguro siyang ito na naman ang may pakana niyon.

noong nakaraang araw ay niregaluhan siya nito ng sarili niyang pwesto ng bakeshop. Pwede niya na raw buksan iyon

have to do this—” Agad na nawala ang kanyang ngiti nang sa halip na si Bradley ay iba ang sumalubong sa kanya.

ay itinuro ang cart. “Ako mismo ang nagluto. Have

mga kamay ni Yalena nang maisip kung ano ang nangyayari. “Bradley’s friend owns this restaurant! Hindi ka na nahiya! Dito ka pa talaga gumawa

ng kulay-mais. Nakasuot ito ng hapit na navy blue V-neck shirt na pinarisan ng black leather jacket. Nakamaong na pantalon ito na may butas pa sa

you?” Ganoong-ganoon manamit si Bradley tuwing may gig ito. “Bakit ganyan ang ayos mo? Bakit

I figured that maybe you could like me even a little if I start to look like him. I… I can change for you, Yana. I can be your Bradley if you want me to. I can stop being Ansel McClennan for you. Just… just please accept me again.

if I had to rent this place. Hindi ko na kasi alam kung paano ka pa makakausap. Nauubusan na ako ng oras.” Bumakas ang frustration

nadarama niya, kompara sa ipinaranas nito sa kanya. Ang buong akala niya ay nakabangon na siya.

ni Yalena. Tumaas-baba ang dibdib niya sa pinaghalo-halong emosyon na hindi niya nagawang ilabas noon dahil nawalan na siya ng pagkakataon. “For several years, I’ve lived in a nightmare. I was only freed from that nightmare the very day I felt that you loved me, too.

This is exclusive content from Dramanovels.com. Please visit Dramanovels.com to support the author and the translation team!

Comments ()

0/255