The Trouble With Good Beginnings

“YOU NEED to congratulate me, Hailey. After what seemed an eternity, my manuscript was finally approved.” Marahang wika ni Holly sa puntod ng kakambal matapos niyang magsindi ng mga kandila.

Sa Maynila inilibing si Hailey ayon sa kahilingan nito. Ang orihinal na gusto nito ay katabi ng puntod ni Athan pero wala ng bakante roon kaya sa ibang lugar ito nakapwesto pero sinuguro nilang sa iisang sementeryo lang nakalibing ang mga ito. Naupo siya sa bermuda grass.

“Nakakapagsulat na uli ako, Hailey. Kaya ko na uli.” Marami siyang naisulat na manuscripts sa nakalipas na mga bwan pero kadalasan ay hindi niya natatapos ang mga iyon. Pakiramdam niya ay sandali siyang nawalan ng kapasidad na makagawa ng happy ending dahil sa magkakasunod na sinapit. May iilan siyang natapos pero puro for revision naman. Ayon kay Jazeel ay sarado ang puso niya kaya hindi siya makasulat. At tama ang pinsan. She couldn’t write about conflicts without remembering what she had gone through.

She couldn’t write about happiness as well, not when her heart was filled with pain. Pero hindi niya rin naman magawang makapagsulat ng tungkol sa sakit nang hindi naaalala ang estado ng puso niya. At doon sa puntong iyon siya napapahinto. Ilang ulit niya pang kinailangang i-revised ang manuscript niya bago iyon sa wakas inaprubahan ng editor niya sa araw lang na iyon. At hindi na pwede ang ganoong gawain niya. Pagsusulat ang trabaho niya at masisira iyon dahil sa iniinda niya.

Nagsisikip ang dibdib na hinaplos ni Holly ang puntod ng kakambal. “Sana ang happy at painful memories, pwedeng paghiwalayin, ‘no? Tamang lalagyan para sa tamang emosyon dapat. Iyong painful memories, sa isip para matuto, para magtanda. Iyong happy memories, sa puso para hindi makalimot, para lagi pa ring masaya. ‘Tapos kapag natuto na ‘yong isang tao, kapag nagtanda na siya, itapon na ‘yong masasakit na alaala. Para ‘yong masasaya na lang ang matitira. Pero hindi gano’n sa totoong mundo.”

Hanggang ngayon, damang-dama niya pa rin ang konsekwensya ng naging pagkakamali niya sa pangalawang lalaking minahal. Hindi niya pa rin maibalik sa dati ang paglalakad. Mabagal pa rin maglakad at mahina ang kanang binti niya. Hindi pa rin siya makatakbo. Pero walang-wala ang pananakit ng binti niya kumpara sa sakit na araw-araw ay parang pumupunit sa puso niya. Ang pagkamatay ni Hailey, ang panlalamig ng mga magulang at ang nalamang paghihiganti ni Aleron, hanggang kailan niya ba iindahin ang mga iyon?

“Holly…”

Walang buhay na natawa siya nang marinig ang pamilyar na baritonong boses na iyon. Ilang ulit na ba niyang narinig sa isip ang boses na iyon ni Aleron sa nakalipas na mga bwan? Hindi niya na mabilang. Ang pagha-hallucinate ay para bang naging normal na gawain na para sa kanya.

“Holly, I’m so sorry-“

“Damn it.” Tuluyan ng pumatak ang mga luha niya sa frustration na nadarama. “For crying out loud, leave my mind even for a moment, Aleron! Ang sakit mo na nga sa puso, problema ka pa sa isip. Utang na loob,” Gumalaw ang mga balikat niya sa pagluha. “Ayoko na. Pagod na pagod na ako. Maawa ka naman.”

“ALERON? Aleron Williams?”

nito. Gaya niya ay sa harap din ng mansyon ng mga Lejarde nito ipinarada ang sasakyan nito. Kanina pa siya nakatayo sa tapat ng

bago siya dumeretso papunta sa townhouse ni Holly, nagbabaka-sakaling naroroon pa rin ito. Pero ayon sa mga napagtanungan niyang kapit-bahay ay ilang bwan na raw hindi umuuwi roon ang dalaga. Kaya sa mansyon ng mga magulang

niya ay saka

Aniya sa bagong dating pagkaraan ng ilang segundo. “And

pag-respeto sa katotohanang iyon, hinihiling ko sanang umalis ka na.” Bahagyang dumiin ang boses ng lalaki. “Leave, Williams, before I lose my control.

Aleron sa bagong dating, hindi inaalintana

ay alam mo rin ang tungkol sa kapatid ko. I thought Holly was Hailey.

on that Holly would never do such thing.

ba?” Natigilan ang lalaki. Tumaas ang sulok ng mga labi ni Aleron. “See? Malinaw na wala kang kapatid. Hindi mo ako maiintindihan. Athan was the only one I have. And you will never understand what I’m fighting for because you will never have the feeling of losing the only constant person in your life. Wala akong magulang, kapatid na lang. At isang araw, nadatnan ko na

mga gamit niya sa bahay. But he left a diary.” Mapaklang natawa si Aleron. “Ang galing manggaya ni Hailey. Iyong mga nakasulat sa diary, ganoong-gano’n ang

proposal, totoo ‘yon. Kumapit ako doon sa paniniwala ko na baka nagbago na siya, na baka hindi niya na gawin sa akin ang ginawa niya kay Athan. It was a major leap. But just when I was about to finally expose everything about me, I saw her kissing another man the night before our wedding.” Nagtagis ang mga bagang ni Aleron

gusto niya sa buhay. And if only circumstances with Hailey didn’t happen, Holly and I could have been together by now. Dahil ako ang

Napasinghap si Aleron.

si tito Alfar at tita Marlyn nang hintayin ka niya sa loob ng simbahan. She kept insisting that you will come because she said you love her. Nakita ko ang lahat. At the end of the day, we were both martyrs. I showed up at her wedding though she asked me not to. Pumunta siya sa lugar kung saan ka nagtatrabaho. She was devastated to know that no Aleron Silva works there. And then she ran. Hindi ko na siya nahabol. She was hit by a motorcycle that injured her right leg. Ilang araw siyang tulala at hindi

even more when she found out about Hailey’s illness. At nang mamatay ang kakambal niya, kasama niyong namatay ang mga ngiti niya.” Napahugot ng malalim na hininga ang estranghero. “I’m Cedrick, by the way. Ako ang

life’s wedding. I’m so sorry.” Lumarawan ang magkakahalong emosyon sa mga mata ng nagpakilalang Cedrick. “Pero sumugal ka na noon, Williams. Sana, itinuloy-tuloy mo na. Sana

si Aleron. Nang makabawi ay sinugod niya si Cedrick at sinuntok na agad rin namang ginantihan nito. Sa loob ng ilang sandali ay nagpambuno sila na para bang doon nila pareho inilalabas ang lahat ng naipong emosyon sa mga puso nila. Nang mapagod ay naupo