Don't Let Me Go, Diana

"HELLO, earthlings! I'm looking for a woman named Diana Ferrel. Do you know where she is?"

Gulat na napaangat ang ulo ni Diana mula sa binabasang libro nang marinig ang malakas na tanong na iyon ng isang pamilyar na baritonong boses. Nakita niyang nakatayo si Alexis sa bukana ng library na mukhang hindi alintana ang iritasyon sa mukha ng librarian na nakaupo hindi kalayuan sa binata.

Natensiyon si Diana. Ano ang posibleng kailangan sa kanya ni Alexis? Malakas lang ang loob niyang lapitan ito kapag tulog gaya noong nagdaang gabi pero ngayon...

Akmang itatakip niya na lang ang libro sa kanyang mukha nang makita na siya ni Alexis. Nakangising pumasok ito sa library at lumapit sa kanya.

"There you are!" May kalakasan pa rin ang boses na sinabi ng binata.

"Can you please tone down your voice?" hindi napigilang sagot ni Diana. Nag-aalalang napatitig siya sa iba pang estudyante sa library. Naramdaman niya ang pag-iinit ng mga pisngi nang malamang sa kanila na ni Alexis nakatuon ang mga mata ng mga ito. "Ano ba'ng kailangan mo?"

"Marami." Ibinaba ni Alexis ang hawak na libro ni Diana. "Come with me."

"You, two, get out." anang librarian. "Now!"

Lumawak ang pagkakangisi ni Alexis. Inilahad nito ang isang palad sa kanya. "Heard that? Come on. Umalis na tayo. May basbas na tayo ng librarian."

Ang binata na ang mismong umabot ng kanyang kamay at hinila siya patayo. Bumilis ang tibok ng puso ni Diana pero pilit na binalewala niya iyon. At kaysa higit na makakuha ng atensyon ay naiiling na sumama na lang siya.

Sumaludo pa si Alexis sa librarian nang madaanan nila ito. Apologetic na ngumiti na lang si Diana sa librarian bago sumunod na sa binata na hindi pa rin binibitiwan ang kamay niya. Dinala siya nito sa open field kung saan niya ito unang nakita.

"Ikaw raw ang naghatid sa akin kagabi," panimula ni Alexis. "Kasalanan mo 'to. Hindi mo na dapat binanggit pa kay Manang Renata ang pangalan mo. Na-trace tuloy kita. That old woman can get a bit chatty at times. So tell me, Diana, gaano na karami ang mga nalalaman mo tungkol sa akin ngayon?"

"MAY gusto ka bang inumin? Ihahanda ko para sa 'yo. Pwede ring dito ka na lang maghapunan. Ipaghahain kita."

Alexis. Bahagyang masungit ang pagbungad nito sa kanya kaya matapos niya itong batiin ng magandang gabi at ipaliwanag na nadaanan lang niya ang alaga nito sa kalsada ay hindi na siya nagsalita uli. Sinamahan nito si Mang Nick sa pag-akyat sa tulog pa ring si Alexis hanggang sa

si Mang Nick ay magpapaalam na sana si Diana kay Manang Renanta nang bigla na lang ito mag-alok ng maiinom. Matipid siyang napangiti. "Kape na lang po, Manang

Sandaling nawala si Manang Renata. Sa pagbalik nito

titigan siya ng matanda na para bang inaalam ang nilalaman ng isip niya. Idinaan niya na lang sa ngiti ang hiyang nararamdaman. "Wala po akong ginawa sa alaga ninyo, Manang Renata. Hindi ko lang po maatim na hayaan siyang magpalipas ng gabi sa kalsada lalo

mga babae ang nakakasagot. Gaya ng ginawa ko kanina ay nagbabakasakali ako at ipinapaalam ko

ng kanyang ina. Bigla ay na-miss niya ang kanyang ina. Dalawang linggo pa bago ito bumalik sa bansa kasama

sinabi ng matanda. "Ngayon pa lang kita nakita pero gusto na kita. Magaan

at huling pagtapak ko rito. Schoolmates lang po kami ni Alexis. Hindi po

bakit naman? Mukha ka namang mabuting tao, patunay na roon ang ginawa mong ito. Iyang si Alexis, may pagkabarumbado lang 'yan pero mabait na bata rin 'yan. Hindi niya nga lang alam." Bumuntong-hininga ito. "Napapadalas talaga ang pag-inom niya lalo na tuwing malapit nang dumating ang birthday niya. Parati niyang pinagsisisihang ipinanganak siya at buhay

po ang

naipon ko. Bukod pa roon ay tumatanda na rin ako. May mga apo

ang kamay niya. Hindi niya alam pero nakaramdam siya ng lungkot nang

kinuhang kung ano si Alexis sa bag nito. Mayamaya ay nanlaki ang mga mata ni Diana nang makita ang pamilyar na tuwalya niya na inilatag nito sa Bermuda grass. Sa pagmamadali niyang matakasan ang binata noong unang araw na nakita niya ito sa open field ay nalimutan niya na iyon. Binalikan niya iyon nang sumunod na araw pero hindi niya na nakita. Akala niya ay may ibang nakadampot na niyon. Hindi pumasok sa isip

si Alexis sa tuwalya. Dalawang kandila ang sumunod na inilabas ni Alexis mula sa bag nito. Sinindihan nito ang mga iyon gamit ang lighter sa bulsa nito at itinirik

magse-celebrate na muna sana ako." Tinapik nito ang space sa tabi nito. "Kapag nangalay ka

Muli ay nalanghap niya ang swabeng pabango nito. Hindi na tumigil

ng taong pwede kong mapag-iwanan sa kanya, ng taong makakaunawa sa pinagdaraanan niya. At umaasa akong sana ay ikaw na iyon. Sana ay ikaw na ang

na ito nagkwento pa noong nagdaang gabi. Nakahiyaan niya naman nang magtanong dahil may pakiramdam siyang kahit gawin niya iyon, hindi na magsasalita pa ang matanda dahil bakas sa anyo nito ang hindi

anniversary," mahina

"Who?"

"Mine."

niya lalo na tuwing malapit nang dumating ang birthday niya. Parati niyang pinagsisisihang